Knji­žev­no ve­če po­zna­tog cr­no­gor­skog knji­žev­ni­ka Pe­ri­vo­ja Po­po­vi­ća, u or­ga­ni­za­ci­ji NIP ART PRESS-a, odr­ža­no je prek­si­noć u pres cen­tru ho­te­la „Tre ka­ne” u Bu­dvi. O nje­go­vom knji­žev­nom dje­lu, go­vo­ri­li su prof. dr Si­ni­ša Je­lu­šić, knji­žev­ni­ca i knji­žev­na kri­ti­čar­ka Mi­li­ca Kralj, no­vi­nar i pu­bli­cist Ran­ko Pa­vi­će­vić, dok je iz­vo­de iz Po­po­vi­će­vih knji­ga, go­vo­ri­la glu­mi­ca i knji­žev­ni­ca Rad­mi­la Kne­že­vić.
Po­e­ti­ku Pe­ri­vo­ja Po­po­vi­ća do­mi­nant­no od­re­đu­je ima­nent­na pri­sut­nost te­a­tar­skog mi­šlje­nja, ko­ja se naj­pre­ci­zni­je da uoči­ti u nje­go­voj dram­skoj sim­fo­ni­ji „Nje­go­šev sat” i no­voj pje­snič­koj zbir­ci, ka­zao je Je­lu­šić. U slo­že­nom sim­bo­lu „Nje­go­še­vog sa­ta” uoča­va­mo po­sto­ja­nu pri­sut­nost mo­ral­ne pa­ra­dig­me sa­vje­sti, sa­gle­da­ne iz ugla vječ­no­sti, ute­me­lje­ne na ve­li­kim hri­šćan­skim sve­ti­nja­ma iz Cr­ne Go­re - Sv. Pe­tru Ce­tinj­skom i Sv. Va­si­li­ji Ostro­škom - is­ta­kao je Je­lu­šić.
- Mo­ral­no is­ho­di­šte ras­kri­va­nja isti­ne pred­sta­vlja­ju nji­hov duh i mi­sao, iz ko­jih Nje­goš, ili po­jam nje­go­šev­ske sa­vje­sti u sa­tu ko­ji ot­ku­ca­va, re­flek­tu­je do­ga­dja­je mo­ral­nog pa­da ko­je je svag­da zlo. Ima­ju­ći u vi­du ovaj ugao, autor po­put an­tič­kih tra­gi­ča­ra, po­jam na­ci­o­nal­nog zla, ana­log­nog gri­je­hu, po­i­ma kao od­stu­pa­nje od hri­šćan­ske mo­ral­ne pa­ra­dig­me ko­ja ima op­šte va­že­nje – ka­zao je on.
Pje­sni­ki­nja Mi­li­ca Kralj je oci­je­ni­la da su upo­ri­šne tač­ke pje­va­nja Pe­ri­vo­ja Po­po­vi­ća, ve­za­ne za pre­dač­ko, u užem kru­gu-za­vi­čaj­no na­slje­dje, u raz­ra­na­tom ni­zu etič­kih za­vje­šta­nja, po­čev od Mar­ka Mi­lja­no­va i Me­du­na..., kroz pje­va­nje i opje­va­va­nje du­hov­nih osno­va na­šeg tra­ja­nja, po­tom svo­je­vr­sni di­ja­log sa pje­sni­ci­ma sa­vre­me­ni­ci­ma kroz pje­sme po­sve­te, od­no­sno pje­sme pre­i­spi­ti­va­nja i vla­sti­tog auto­po­e­tič­kog zna­ka i kroz zna­čenj­ske is­ka­ze dru­gih: i po­tom tač­ka sa­bi­ra­nja onog ne­do­hvat­nog i ne­is­ka­zi­vog pje­snič­kog ži­vot­nog, a iz­nad sve­ga, na­slu­će­nog i ne­slu­će­nog taj­no­vi­tog osje­ća­nja ko­je se iz­ra­ža­va kroz su­šti­nu iza­bra­ne ri­je­či/je­zi­ka u sa­mo­ostvre­nu i sa­mo­o­stvo­re­nu pje­smu, is­ta­kla je Mi­li­ca Kralj.
Ne­po­ko­le­blji­va pje­snič­ka vje­ra Pe­ri­vo­ja Po­po­vi­ća, ka­za­la je ona, u ono što je vri­je­me stvo­ri­lo u vri­jed­no­sti ko­je je vri­je­me usta­li­lo, te­melj­nim po­et­skim si­ste­mom, uspi­je­va da stvo­ri pje­smu, ko­ja po unu­tra­šnjoj sna­zi, po ener­gi­ji pra­go­vo­ra, pred­sta­vlja obra­zac pje­snič­ke vje­šti­ne, kao što je to slu­čaj sa nje­go­vim Me­dun­skim epi­sto­la­ma, ka­za­la je po­red osta­log Mi­li­ca Kralj.
Gost knji­žev­ne ve­če­ri Pe­ri­vo­ja Po­po­vi­ća, bio je i pje­snik Mi­lan Ra­jo­vić, a za iz­van­re­dan di­ja­log sa broj­nom pu­bli­kom i go­vo­re­nje svo­je po­e­zi­je, Po­po­vić je vi­še pu­ta
Pe­ri­vo­je Po­po­vić je pje­snik, pri­po­vje­dač, ro­man­si­jer, dram­ski pi­sac, knji­žev­ni kri­ti­čar, pre­vo­di­lac…. Dje­la su mu pre­vo­dje­na na bu­gar­ski, ru­ski, nje­mač­ki, en­gle­ski, ita­li­jan­ski i dru­ge. Ob­ja­vio je ve­li­ki broj knji­ga, me­dju ko­ji­ma su „Ka­me­no ne­bo”, „Ko­na­či­šta”, „Me­dun­ske epi­sto­le”, „Pi­ta­nja svi­ta­nje”, „Ka­ko ti ka­žeš”, „Nje­go­šev sat”, „Bi­je­la om­ča”, „Ni­je bi­lo pro­lje­ća” i dru­ge.
Pe­ri­vo­je Po­po­vić je do­bit­nik ve­ćeg bro­ja knji­žev­nih na­gra­da i pri­zna­nja, kao što su Mar­ko Mi­lja­nov, Ste­van Pe­ro­vić Cu­ca, Po­ve­lja Sve­ti Car La­zar, na­gra­da „Zlat­ni pe­li­kan”, na­gra­da KPZ „Pod­go­ri­ca” i dru­ge, sa­op­šte­no je iz bu­dvan­skog ART-PRESS-a. S.Ć.